Μια Ξένη

Ξυλόκαστρο, το  όμορφο το δάσος σου
στον κόσμο δεν υπάρχει,
μ’ ένα περπάτημα ηρεμείς
μες στης ψυχής τα βάθη.
……………………………………………
Τα καταγάλανα νερά
στης θάλασσας τα πλάτη
σφιχτά σε αγκαλιάζουνε
και όνειρα σου τάζουνε.
……………………………………………
Τα καταπράσινα βουνά
με τα χρυσά αμπέλια
είν’ όλα ευλογημένα,
απ’ όλους ζηλεμένα.
……………………………………………
Γνωστή να ’ναι η φήμη σου
σ’ όλη την οικουμένη,
εγώ πολύ σ’ αγάπησα
κι ας ήμουνα μια Ξένη.

Νέλλη Φραγκουλίδη

Μέλος της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων