Το Δενδρό θα το βρεις 25 χιλιόμετρα από το Ξυλόκαστρο, σε υψόμετρο 650 μέτρων. Μην περιμένεις να το γνωρίσεις από κάποιο περίεργο ή εξωτικό δένδρο που ριζώνει στην περιοχή, γιατί κάτι παρόμοιο δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως πολλά μικρά δέντρα, που είναι υπεύθυνα για τη σαμπάνια που τόσο αγαπάς να πίνεις σε κάθε γιορτή. Ο λόγος φυσικά για τη σταφίδα που αποτελεί μια από τις βασικότερες καλλιέργειες του τόπου, μαζί με τις ελιές και τα αμπέλια.
Το χωριό δημιουργήθηκε από τις μικρές γειτονιές που έπαιρναν το όνομα των οικογενειών που τις κατοικούσαν. Έτσι, λοιπόν, σταδιακά τα «Γεννατιάνικα», τα «Μανδελιάνικα» και όλα τα τοπωνύμια ενώθηκαν κάτω από τη σκέπη ενός όμορφου χωριού, με χρωματιστά παρτέρια. Του «Δενδρού», όπως το ξέρουμε στο σήμερα.
Οι μικρές του εκκλησίες, τα παλιά σπίτια τα οποία γίνονται ένα με τα νέα οικήματα, οι διαμένοντες που κατά βάση ασχολούνται με τη γη και οι διπλοκάτοικοι του χωριού είναι τα βασικά που θα βρεις εδώ. Το Δενδρό απέχει μόλις 20’ από το Ξυλόκαστρο και 15- 18’ από τα Τρίκαλα Κορινθίας. Αλήθεια όμως, ποια είναι αυτά τα σημεία του χωριού που το καθιστούν ξεχωριστό;
Δενδρό – Λίγα λόγια για την ιστορία του χωριού
Μπορεί στο σήμερα να μην υπάρχει κάποιο τεράστιο δέντρο που να ξεχωρίζει για την επιβλητικότητά του και να χαρίζει απλόχερα σκιά στους κατοίκους του. Όμως, ένα τέτοιο δέντρο υπήρξε και μάλιστα αποτέλεσε αιτία για να χαρίσει το όνομά του στο χωριό. Πού βρισκόταν, λοιπόν, αυτό το ιδιαίτερο… αξιοθέατο;
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, από το 1835 επιβεβαιώνεται η παρουσία του στο προαύλιο του ναού της Παναγίας της Ευαγγελίστριας, ενώ μέχρι πρόσφατα υπήρχε ένα δέντρο, το οποίο ταιριάζει στις περιγραφές. Πιθανώς, πρόκειται για το ίδιο και κόπηκε το 1995, λόγω της μεγάλης φθοράς που αυτό προκαλούσε στα μνήματα. Μάλιστα, φημολογείται ότι υπήρχε άλλο δέντρο στην είσοδο κιόλας του χωριού, οι ρίζες του οποίου, εκτείνονταν μέχρι το νεκροταφείο. Μόλις το πρώτο ξεράθηκε, το δεύτερο ρίζωσε.
Όμως, πέρα από τη γνωστή ιστορία, άραγε τι κρύβουν οι άγνωστες ιστορικές πτυχές του Δενδρού; Κάτοικοι αναφέρουν ότι σε πολλές αγροτικές εργασίες έχουν έρθει στην επιφάνεια κεραμίδες, χαλάσματα κτισμάτων που μοιάζουν με τάφους, μαζί με ανθρώπινα κόκαλα. Την ίδια στιγμή, έρχονται στην επιφάνεια και χάλκινα νομίσματα ή πιθάρια ζωγραφισμένα, που μαρτυρούν ότι στον τόπο υπήρχε ανθρώπινη παρουσία από τα αρχαία χρόνια.
Οι δύο όμορφες εκκλησίες του χωριού
Ιδιαίτερη μνεία, όπως σε κάθε χωριό, έτσι κι εδώ, αξίζει να γίνει για τις εκκλησίες του. Πώς να το κάνουμε; Η θρησκευτική ζωή ενός μικρού τόπου, του οποίου οι μόνιμοι κάτοικοι είναι κατά βάση οι πιο μεγάλης ηλικίας άνθρωποι είναι αυτή που συνεχίζει να αφορά. Τώρα και -γιατί όχι;- για πάντα. Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αυτή που είναι αφιερωμένη στους αγίους Κωνσταντίνο κι Ελένη. Χτίστηκε το έτος 1910 και είναι μονοθάλαμη και βασιλικού ρυθμού. Πίσω από την εκκλησία υπάρχει το κτήριο που κάποτε λειτουργούσε ως σχολείο.
Ο δεύτερος και παλαιότερος ναός του Δενδρού είναι αυτός της Παναγίας Ευαγγελίστριας, ο οποίος οικοδομήθηκε το 1870, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα το νεκροταφείο του χωριού. Λένε ότι κάθε νεκροταφείο αποτελεί κι ένα ιστορικό σημείο αναφοράς. Θα λέγαμε ότι εδώ επιβεβαιώνεται πέρα για πέρα αυτή η ρήση. Γιατί ανάμεσα στα νέα μνήματα, συναντώνται και σημάδια από πολύ παλαιότερα, από μνήματα ξεχασμένα στη λήθη του χρόνου.
Τα κυπαρίσσια που βρίσκονται κατά μήκος της μικρής εκκλησία επιτείνουν την κατανυκτικότητα του πανέμορφου, γραφικού και ήσυχου τοπίου.
Το Δενδρό σήμερα - Όσα πρέπει να ξέρεις και να κάνεις
Αγαπάς τη φύση; Το περπάτημα μήπως; Το ίδιο και οι νεότεροι του χωριού, που δημιούργησαν μονοπάτια για να κάνεις μια ευχάριστη διαδρομή, εξερευνώντας το Δενδρό και τα γύρω μέρη (Ρέθι, Πελλήνη). Πρόκειται για μια αρκετά πρόσφατη, ιδιωτική πρωτοβουλία που αναβίωσε παλιές διαδρομές, για να πεζοπορήσει κανείς και να κάνει μια βόλτα ανάμεσα στα δέντρα, τα γεφυράκια και τα πλατάνια.
Μιας και μιλάμε για γεφυράκια, δεν θα μπορούσε να παραληφθεί το πέτρινο, υπέροχο γεφυράκι που βρίσκει κανείς στον παλιό επαρχιακό δρόμο που ενώνει το χωριό με την Πελλήνη. Είναι τοξωτό και όμοιό του στην περιοχή δεν υπάρχει. Το βρίσκεις κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά και θυμίζει κάτι από τα Ζαγοροχώρια. Το πότε δημιουργήθηκε παραμένει ένα αίνιγμα. Σύμφωνα όμως με τον κ. Γιώργο Γεννάτο, κάτοικο του χωριού, ο οποίος γεννήθηκε το 1941, η γέφυρα υπήρχε ήδη από τη γέννηση του παππού του και ίσως, πολλά χρόνια πριν από εκείνον.
Αξίζει να πούμε επίσης ότι στο Δενδρό λειτουργεί επίσης ένα σύγχρονο, προσεγμένο οινοποιείο, το «πατητήρι», όπως το λένε οι ντόπιοι.
*** Κείμενο - Φωτογραφίες: Ιωάννα Δούρη, Comms & Marketing Manager
