*Γράφει η Ιωάννα Δούρη.
Αφηγήσου τη δική σου ιστορία για όποιο μέρος της περιοχής μας θέλεις και δες τo κείμενο και το όνομά σου, δημοσιευμένα στο #blog_of_the_town! Στείλε στο
Αν σε φέρει ο δρόμος σου στην Καλλιθέα Κορινθίας (συμπεριλαμβάνεται και η Άνω Καλλιθέα), τότε πρέπει να ξεκινήσεις από νωρίς, ώστε να προλάβεις να δεις ολόκληρο το top 10 της. Οπότε, βάλε το ξυπνητήρι σου κατά τις 8.00 και προετοιμάσου για μια ορεινή περιπέτεια, με πολύ πράσινο, πέτρινες κατασκευές και τρεχούμενα νερά που σε κάνουν να ξεχνάς οτιδήποτε άλλο.
Σου προτείνουμε να ξεκινήσεις την περιπέτειά σου από την ορεινή της εκδοχή και στη συνέχεια να κατηφορίσεις προς την Καλλιθέα. Προσοχή – προσοχή! Στο Google Maps θα βρεις το ορεινό χωριό με την ονομασία «Καλλιθέα», ενώ την πιο… πεδινή του άποψη με την ονομασία «Σκουπαίικα».
Γνώρισε την Αγία Μαρίνα, τον Άγιο Αθανάσιο και τον Προφήτη Ηλία. Πρόκειται για τρεις παμπάλαιες εκκλησίες, που θα συναντήσεις στο ορεινό χωριό. Καθένας από τους ναούς αυτούς κουβαλά στις πλάτες του μεγάλη ιστορία, που ξεκινά από την Τουρκοκρατία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Άγιος Αθανάσιος, με το ξύλινο, παμπάλαιο τέμπλο, για τον οποίο δεν ξέρουμε την ακριβή ημερομηνία δημιουργίας. Η αρχιτεκτονική του όμως φανερώνει ότι έχει χτιστεί κατά την περίοδο του τουρκικού ζυγού, καθώς διαθέτει σκαλάκια τα οποία πρέπει να κατέβει ο επισκέπτης, προκειμένου να εισέλθει στο ναό. Λένε ότι τα σκαλάκια αυτά ήταν μια επιβεβλημένη αρχιτεκτονική νότα της εποχής, καθώς οι Τούρκοι, αναγκάζοντας τους πιστούς να «κατέβουν» προκειμένου να επισκεφθούν την εκκλησία, τους υπενθύμιζαν ότι είναι υπόδουλοι.
Αν πας τον χειμώνα, θα βρεις ελάχιστους μόνιμους κατοίκους. Το καλοκαίρι όμως, το χωριό αναβιώνει τις παλιές του δόξες, καθώς οι «Σκουπαίοι» επισκέπτονται πάντοτε τις καλοκαιρινές τους κατοικίες. Και το χωριό ανθίζει ξανά!
Όποτε κι αν δραπετεύσεις στην Άνω Καλλιθέα όμως, το σίγουρο είναι ότι θα έρθεις αντιμέτωπος/η με ένα καταπράσινο τοπίο και με πολλή πέτρα. Ίχνος από τον παλιό πολιτισμό αποτελεί και η αρχιτεκτονική της εποχής εκείνης, στην οποία κυριαρχούσε ο λίθος, το φυσικό υλικό του τόπου, που έβρισκε κανείς σε αφθονία στην περιοχή. Μήπως ήρθε η ώρα, λοιπόν, να τραβήξεις τη φωτογραφία της ημέρας;
Αν ακολουθήσεις το δρομάκι που βρίσκεται αντίκρυ της κεντρικής πύλης του ναού της Αγίας Μαρίνας, θα βρεθείς στη βρύση του χωριού. Αφού πιεις δροσερό νερό, στάσου λίγο και αναλογίσου ότι στο σημείο εκείνο στήνονταν τα πιο μεγάλα πανηγύρια κάθε καλοκαίρι, στις 17 Ιουλίου. Οργανοπαίχτες, ντόπιοι και τραγουδιστές έδιναν ραντεβού, διασκεδάζοντας και χορεύοντας. Μάλιστα, σε κάποια από τα πανηγύρια τραγουδούσε και η Ρόζα Εσκενάζι, η οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στην περιοχή μας και πιο συγκεκριμένα, στο Στόμι Κορινθίας.
Μόλις ολοκληρώσεις τη βόλτα σου στο ορεινό χωριό, ήρθε η ώρα να κατηφορίσεις!
Πρώτη σου στάση μόλις φθάσεις στην Καλλιθέα, θα πρέπει να είναι στον Άγιο Χαράλαμπο. Μια πετρόκτιστη εκκλησία, δημιουργημένη από τους κατοίκους του χωριού και εξαιρετικά επιβλητική που αξίζει να επισκεφθείς βρίσκεται στην πρώτη μεγάλη στροφή που συναντάς. Ο Άγιος Χαράλαμπος οικοδομήθηκε το 1958.
Το φαράγγι της Καλλιθέας θα το γνωρίζεις ή θα το ακούσεις και ως «το φαράγγι του Αγίου Λουκά». Πρόκειται για μια πανέμορφη διαδρομή με πολλά νερά και καταρράκτες που τιμούν κάθε χρόνο οι λάτρεις του canyoning. Ξεκινά από πολύ ψηλά, λίγο μετά την Άνω Καλλιθέα και καταλήγει στην Καλλιθέα. Θα βρεις την κατάληξή του στον δρόμο που πηγαίνει προς το παλιό χωριό «Βυζιάνικα» το οποίο πλέον έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί.
***Η κατάβαση στο φαράγγι χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό και οδηγό και πρέπει να αποφεύγεται όταν το ποτάμι είναι ορμητικό.
Μπορεί ο ζήλος σου για αθλητισμό να είναι μεγάλος – ή και όχι-, αλλά σίγουρα πρέπει να περπατήσεις μέσα στα περιβόλια της περιοχής «Ξαλιά». Πού θα βρεις την Ξαλιά; Έχοντας προσπεράσει το γεφυράκι και τη μεγάλη στροφή, απλώς ακολούθησε τον δρόμο. Μόλις βρεθείς στη διχάλα, στην άκρη του δρόμου, αν πας αριστερά οδηγείσαι στα Βυζιάνικα, ενώ αν ακολουθήσεις το δεξί δρομάκι, είσαι στη σωστή κατεύθυνση. Εδώ βρίσκονται τα κτήματα των ντόπιων, που μοιάζουν σαν ένα κράμα από δάσος και περιποιημένα μεγάλα περιβόλια. Πρόκειται για ένα αγαπημένο σημείο των παιδιών, που παίζουν και χάνονται στη φύση, φωνάζοντας και γελώντας, χωρίς το άγχος της διατάραξης κοινής ησυχίας, με δεδομένο ότι εδώ βρίσκεσαι λίγο έξω από τον κεντρικό οικισμό.
Θα το διαπιστώσεις και μόνος/η σου. Οι άνθρωποι της Καλλιθέας θα σταματήσουν να σε χαιρετίσουν, θα προθυμοποιηθούν να σου δώσουν πληροφορίες και θα σου χαμογελάσουν για να σπάσουν τον πάγο. Όλοι εδώ είναι «η θεία» και «ο μπάρμπας». Μην πάει ο νους σου σε φυσική συγγένεια. Είναι μια συνήθης προσφώνηση των ανθρώπων στα χωριά, αλλά εδώ οι δεσμοί είναι ακόμη μεγαλύτεροι. Πρόκειται για έναν τόπο που έχει δώσει χώρο στην αγάπη, παρά στις έχθρες και φαίνεται από την αλληλεγγύη και από τις ζεστές καλημέρες που θα δεις να ανταλλάσσουν.
Λοιπόν, τι λες; Πάμε Καλλιθέα;