Skip to main content
Πρόκειται για το τελευταίο παραλιακό χωριό του Δήμου Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης που μάς ξεχωρίζει από τον Δήμο Σικυωνίων.

Μελίσσι

Μελίσσι

Πρόκειται για το τελευταίο παραλιακό χωριό του Δήμου Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης που μάς ξεχωρίζει από τον Δήμο Σικυωνίων. Αν πρέπει να προσθέσουμε μια σύντομη «ταμπέλα» σε αυτή που ήδη αναγράφει το όνομα του χωριού «Μελίσσι», μάλλον θα ονομάζαμε τον τόπο ως τα «Βόρεια Προάστιά» μας. Κάτι που οφείλεται στα όμορφα, επιβλητικά σπίτια του μέρους, σε συνδυασμό με τις επιλογές για ποτό και κολύμπι μετά μουσικής στα beach bars που θα βρεις εκεί. 

Λίγο το δασύλλιο, λίγο τα beach bars, λίγο ο άνεμος που προσελκύει αθλητές του νερού και λοιπούς… γοργόνους, το Μελίσσι έγινε σταδιακά ένας ακόμη ιδανικός καλοκαιρινός προορισμός για τους επισκέπτες ανά την Ελλάδα και τον κόσμο. Καλό φαγητό, θαλασσινή αύρα που «γεμίζει το μέσα σου», όπως λένε οι ντόπιοι και πολλές ακόμη επιλογές, που ανακαλύπτεις κάθε χρόνο, είναι μερικά από όσα προσφέρει το Μελίσσι στους φιλοξενούμενούς του. Μόνιμους και μη.

Πότε «γεννήθηκε» το Μελίσσι;

Το Μελίσσι αρχίζει να δημιουργείται αργά, μετά το τέλος της τουρκοκρατίας δηλαδή. Αν θέλουμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι σχετικά με τις ημερομηνίες, αρκεί να πούμε ότι το έτος 1834 το Μελίσσι και το Διμηνιό (το δεύτερο ανήκει στον Δήμο Σικυωνίων) αποτελούνται συνολικά από 40 - 60 κατοίκους, με δεδομένο ότι στην περιοχή αυτή έμεναν όλες κι όλες πέντε οικογένειες. Μάλιστα, το Μελίσσι αρχικά υπαγόταν στον Δήμο Σικυωνίων, με έδρα το Βασιλικό.

Οι σκηνίτες και τα άγρια Μελίσσια - Λίγη ιστορία… για την ιστορία!

Στον βράχο, όπου σήμερα βρίσκουμε την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου υπήρχαν άγρια μελίσσια, στα οποία το χωριό οφείλει την ονομασία του. Εκείνη την εποχή, η εκκλησία ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Κωνσταντίνο και κανείς δεν γνωρίζει πώς μετατράπηκε σε Άγιο Δημήτριο, όπως τη γνωρίζουμε μέχρι και σήμερα. 

Από προφορικές μαρτυρίες μαθαίνουμε όμως κάτι άλλο, που αφορά στη ζωή των πρώτων κατοίκων του Μελισσίου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, τους πρώτους «φιλοξενούμενους» του τόπου, τους βρίσκουμε στην τοποθεσία «Κοζά», στο οροπέδιο του Άνω Μελισσίου, όπου σήμερα υπάρχουν κτήματα και λίγα σπίτια. Οι άνθρωποι αυτοί έβρισκαν στέγη στις γιούρτες, τις σκηνές που έφτιαχναν με δέρματα ζώων.


Ο Θεοχαράκης Ρέντης & η σχέση του με το Μελίσσι

Ο Θεοχάρης (ή Θεοχαράκης, όπως αποκαλείται συχνότερα) Ρέντης είναι από τα πρόσωπα εκείνα που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην ελληνική επανάσταση. Προεστός από την Κόρινθο, μέλος της Φιλικής εταιρείας και σημαντικός μοχλός για την πορεία της ιστορίας, ο Θεοχαράκης Ρέντης διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Κιαμήλ Μπέη. Μάλιστα, ήταν ομογάλακτοι (κατά κυριολεξία). 

Ο Ρέντης είχε μία κόρη, τη Σοφία, η οποία μάς είναι γνωστή για την ομορφιά της. Η κοπέλα ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωάννη Νοταρά, ο οποίος επικράτησε του ξάδερφού του, Παναγιώτη. Η διένεξη ανάμεσα στα ξαδέρφια αποτέλεσε έναν ισχυρό «εμφύλιο», εξαιτίας του οποίου κάηκε η μισή Κορινθία. Φυσικά, η Σοφία ήταν η αφορμή για τον πόλεμο, καθώς τα αίτια ήταν στην ουσία οικονομικά. Ο Ιωάννης Νοταράς πέθανε στον πόλεμο αργότερα κι έτσι, η Σοφία παντρεύτηκε τον γνωστό Δημήτρη Καλλέργη, ο οποίος πρωταγωνίστησε αργότερα στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Είναι σημαντικό να πούμε ότι στο σπίτι του Θεοχάρη Ρέντη, στην Κόρινθο, συντάχθηκε το πρώτο Σύνταγμα. 

Ο εγγονός του Θεοχάρη, Κωνσταντίνος Ρέντης, υπήρξε υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις.

Βασίλης Μάρρος - Μαυραντζάς: Ο ζωγράφος μας που μεγαλούργησε στην Αμερική

Έφυγε από το Μελίσσι περί το 1916 κι εγκαταστάθηκε στην Αμερική, όπου εξελίχθηκε σε πολύ σημαντικό ζωγράφο της διασποράς. Ο λόγος για τον Βασίλη Μάρρο, που γεννήθηκε στο Μελίσσι το 1887 και σε μικρή ηλικία, στα 16 του χρόνια, πήρε το δασάκι του κι έφυγε για το Σαν Φρανσίσκο. Όραμά του; Να γίνει καλλιτέχνης και να μεγαλουργήσει. Τον συναντάμε ξανά το 1921 στη Νέα Υόρκη, ως υπότροφο σε μια από τις καλύτερες Σχολές Τέχνης, το Art Student's League, και από εκεί στη συνέχεια, τον βρίσκουμε στο Παρίσι, όπου φοιτά στην Academie Moderne.

Ο Μάρρος ξαναγύρισε το 1930 για έναν μόνο χρόνο, προτού ξαναγυρίσει στη Νέα Υόρκη και μάλιστα, δημιούργησε πίνακες, με θέμα το τοπίο του Μελισσίου. Στον ξένο τόπο εντάχθηκε σε ενώσεις μεταναστών, με δεδομένο ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν μεγάλα προβλήματα κι αντιδράσεις για τους μετανάστες. Η ένωση στην οποία εντάχθηκε λεγόταν «Ελληνικός Εργατικός Εκπαιδευτικός Σύνδεσμος Σπάρτακος» κι έκανε διάφορες καλλιτεχνίες, όπως θεατρικά έργα κ.ά. Μάλιστα, πρωταγωνιστούσε στον θεατρικό θίασο «Νέον Θέατρον» που ανεβάζει έργα συχνά επαναστατικά για τον ελληνισμό.


Το σχολείο του Μελισσίου γίνεται πρότυπο – Σημαντικές προσωπικότητες και τα επιτεύγματά τους

Αρκεί ένα μικρό team, αποτελούμενο από δασκάλους κι έναν επιθεωρητή με το ίδιο επίθετο και καμία απολύτως συγγένεια μεταξύ τους να αποτελέσουν αιτία για να μετατραπεί ένα μικρό σχολείο της δεκαετίας του 1930 σε πρότυπο; Κι όμως, αρκεί. 

Ο δάσκαλος Παπαγεωργίου, με καταγωγή από το Κεφαλάρι Κορινθίας, ήρθε στο σχολείο το 1929 – 1930. Έχοντας παρατηρήσει ότι τα παιδιά παρατούν ουσιαστικά το σχολείο μετά την άνοιξη, με σκοπό να βοηθήσουν τους γονείς στα κτήματα, ο ίδιος μετεκπαιδεύεται στο «γεωργικό φροντιστήριο», θέλοντας να ενισχύσει τις γνώσεις του γύρω από τις αγροτικές εργασίες. Παράλληλα, ξέρει μουσική, κάτι που φυσικά είναι εξαιρετικά σπάνιο και πρωτοποριακό για την εποχή. Με αυτά τα σημαντικά «όπλα» στη φαρέτρα του, σε συνδυασμό με πείσμα, επιμονή και μεράκι, βάζει σκοπό να αλλάξει την εκπαίδευση στο μικρό σχολείο. Έχοντας δύο σημαντικούς συμμάχους, τη δασκάλα Πηνελόπη Παπαγεωργίου και τον επιθεωρητή Βασίλη Παπαγεωργίου, οι οποίοι συνέδραμαν κι ενίσχυαν τις προσπάθειες, πολύ σύντομα το σχολείο γίνεται παράδειγμα για όλη την Ελλάδα. 

Οι μαθητές αποκτούν σχολικό κήπο και παράλληλα με τις αγροτικές εργασίες, διδάσκονται φυσική, γεωμετρία και αριθμητική. Παράλληλα, στο σχολείο δημιουργείται αγροτικός συνεταιρισμός κι έτσι όσα δενδρύλλια παράγουν, τα πουλούν, μαθαίνοντας οικονομικά και ισολογισμούς. Πολύ σύντομα, αποκτούν τα πρώτα τους χρήματα που χρησιμεύουν στην αγορά κινηματογράφου, ο οποίος γίνεται πόλος έλξης και για γειτονικά σχολεία. Όμως, δεν σταματούν εκεί. Λίγο αργότερα, αγοράζουν αρμόνιο και δημιουργείται συστηματική χορωδία, που αργότερα έγινε αφορμή για καντάδες στα κορίτσια και για έρωτες στο χωριό! Τα παιδιά μαθαίνουν μουσική, αποκτούν εργαστήριο χημείας, ραπτομηχανή Singer, όπου τα κορίτσια μαθαίνουν να ράβουν και τέλος, μαθαίνουν θέατρο και στήνουν παραστάσεις με αυτοσχέδια σκηνικά. 

Η φήμη του σχολείου ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και οι συγχαρητήριες επιστολές από δασκάλους, βουλευτές, υπουργούς αλλά και από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δίνουν και παίρνουν. Σειρά έχουν τα αφιερώματα στις εφημερίδες και στα σχολικά περιοδικά της εποχής. Μέχρι που ο δάσκαλος… παίρνει μετάθεση κι έτσι, πολλά από τα μελλοντικά σχέδια μένουν στο κενό. Όμως, τα θεμέλια ριζώνονται στη συνείδηση των μαθητών, οι οποίοι μαθαίνουν να εκτιμούν το ωραίο κι έτσι, μεγαλώνοντας, ενδιαφέρονται για τις τέχνες και το διάβασμα. Ακόμη και σήμερα, λοιπόν, το Μελίσσι  ξεχωρίζει, μεταξύ άλλων, για την πολιτιστική του συνεισφορά στην περιοχή.

Το Μελίσσι σήμερα - Το «μπιζ» της διασκέδασης

Μπορεί κατά βάση να αποτελεί προορισμό για καλοκαίρι, ωστόσο, δεν είναι λίγοι όσοι το επισκέπτονται και τους χειμερινούς μήνες για να απολαύσουν γεύσεις θάλασσας ή ψητά, με θέα τη θάλασσα. Το Μελίσσι διαθέτει café, ταβέρνες, ξενοδοχεία, beach bars και πολλά ακόμη που ικανοποιούν κάθε μοναδική επιθυμία. 

Η περιοχή διαθέτει εξαιρετικής αρχιτεκτονικής κτίσματα και βίλες που κατοικούνται κατά βάση από παραθεριστές, ενώ οι μόνιμοι διαμένοντες παρουσιάζουν πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα μέσα από τους συλλόγους τους.

Μια βουτιά, μια γεύση, μια διανυκτέρευση με θέα τη θάλασσα του Μελισσίου συνεπάγεται πολλές, μοναδικές ιστορίες ανθρώπων που το επισκέπτονται.

Αφηγήσου τη δική σου, στο χωριό που κάνει θόρυβο! Επισκέψου το Μελίσσι, το «μπιζ» της διασκέδασης.

* Γράφει και επιμελείται τα κείμενα για τον Δήμο Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης η Ιωάννα Δούρη, Comms & Marketing Manager