Στην απογραφή των Βενετών στα 1700 αναφέρεται και το χωριό Σοφιανά με 48 κατοίκους. Η περιοχή των Σοφιανών κατά την Τουρκοκρατία ανήκε στην ισχυρή οικογένεια της Κορίνθου των Απδίμ - Παγιάνων, της πλουσιότερης της Πελοποννήσου. Μετά την απελευθέρωση, ήρθαν οικιστές και από άλλα χωριά: Γελλήνη, Καρυά, Κλουτσίνες, Αμφιλοχία, Πλάτανο Φωκίδας κ.λ.π.
Το 1886 είχε 15 σπίτια και 136 κατοίκους. Το 1889 (145), το 1920 (80), το 1928 (130), το 1940 (195), το 1951 (152), το 1961 (60), το 1971 (31), το 1981 (103), το 1991 (148).
Μέχρι το 1948 ανήκε στην κοινότητα Ξανθοχωρίου του τέως δήμου Τρικάλων. Από το 1949, αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα. Πρώτος πρόεδρος του χωριού ήταν ο Αθανάσιος Μενούνος, αντιπρόεδρος ο Χαρ. Κυριακόπουλος και γραμματέας ο Παν. Αθανασόπουλος.
Επίσης διατέλεσαν πρόεδροι: οι Γεώργιος Μενούνος, Σ. Κουρούμαλης, Κ. Μπούρμπουλας, Αντ. Γιαννόπουλος.
Το 1938 ιδρύθηκε μονοθέσιο δημοτικό σχολείο και το 1935 συνεταιρισμός "Πωλήσεως σταφιδοκάρπου" με 28 μέλη και πρόεδρο τον Αθαν. Μενούνο.
Η εκκλησία του χωριού, ο άγιος Γεώργιος, είναι μονοθάλαμη και παραλληλόγραμμη. Έχει και ένα εξωκλήσι, την αγία Παρασκευή.
Το χωριό είναι χτισμένο πάνω σε μια γραφική πλαγιά. Το κλίμα του είναι πολύ υγιεινό. Έχει άφθονα νερά εξαιρετικής ποιότητας και η θέα είναι μαγευτική.
Οι κάτοικοι σήμερα ασχολούνται με την σταφιδοκαλλιέργεια. Παλαιότερα ασχολούνταν και με την κτηνοτροφία και τη γεωργία.
